Αυτή την στιγμή οι οικονομολόγοι διεθνώς αναζητούν τρόπους στήριξης της εργασίας και των εισοδημάτων, στην Αυστρία ξανάνοιξε η συζήτηση για μείωση των ωρών εργασίας που το κοινωνικό κράτος μπορεί να χρηματοδοτήσει, η ελληνική οικονομία χωρίς επενδύσεις μπορεί να ανακάμψει μόνο μέσω της κατανάλωσης, όχι με τις άνευ σοβαρότητας προτάσεις του ΣΕΒ περί δανεισμού εργαζόμενων, τόνισε ο διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ Γιώργος Αργείτης μιλώντας Στο Κόκκινο και τον Νίκο Ξυδάκη.

Οι κακές συνήθειες δεν κόβονται, ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες, σχολίασε ο κ. Αργείτης, η πρόταση του ΣΕΒ για την επέκταση της ενοικίασης με τον δανεισμό πλέον εργαζόμενων μεταξύ εταιρειών, παραγνωρίζει ένα βασικό μήνυμα της κρίσης που ζούμε, για την αλλαγή της σχέσης οικονομίας και κοινωνίας που θα βάλει τον άνθρωπο πάνω από το ιδιωτικό κέρδος και συμφέρον. Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι βιώσιμο ένα μοντέλο εργολαβικού καπιταλισμού, ούτε οικονομικά ούτε κοινωνικά. Η πρόταση αυτή καταργεί κάθε εργασιακό δικαίωμα και εισάγει την μέγιστη ευελιξία στην αγορά εργασίας, δεν μπορεί να γίνει δεκτή, απλώς δεν είναι βιώσιμη. Ακόμη και εάν πρόκειται για «πυροτέχνημα» του ΣΕΒ, μία τέτοια πρόταση δεν έχει στοιχείο σοβαρότητας, όταν διεθνώς υπάρχει αγωνία για καθορισμό πολιτικών που θα προασπίσουν και την Υγεία και τις θέσεις εργασίας και τα εισοδήματα των εργαζόμενων.

Υπογράμμισε μάλιστα ότι στην Αυστρία διατυπώνονται ακόμη και σκέψεις για συνειδητή μείωση των ωρών εργασίας, όπως την δεκαετία του 1990 και του 2000. Το θέμα τότε ήταν εάν θα συνοδεύονται από μείωση αμοιβών, σήμερα αυτό μπορεί να ειδωθεί μέσα από τον νέο ρόλο ενός κοινωνικού κράτους που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την αλλαγή σχέσης ωρών εργασίας και ελεύθερου χρόνου.

Θα πρέπει λοιπόν στην Ελλάδα, όπου όλες αυτές οι συνήθειες και σκέψεις ποτέ δεν μπορεί να ξέρει κανείς τι ισχύ και επιρροή μπορεί να έχουν στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, αν ανακατευτούν και οικονομικά συμφέροντα, να παρακολουθούμε τα πάντα και να αντιδρούμε κατάλληλα.

Ο ίδιος αναφέρθηκε εκτενώς στις προβλέψεις που υπάρχουν για την ανεργία, την ύφεση, τα ελλείμματα και την πορεία τους. Όπως είπε, θα υπάρξει αύξηση της ανεργίας, που το ΔΝΤ την ανεβάζει στο 22,3% για το 2020 και στο 19% στη συνέχεια. Ακόμη και εάν δεν επαληθευτούν αυτες οι υψηλές εκτιμήσεις, η αύξηση της ανεργίας θα πιέσει τους μισθούς, πιθανώς τον κατώτατο μισθό, το διαθέσιμο εισόδημα. Έχει δημιουργηθεί επίσης εμπλοκή στην επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων, πρέπει να δούμε πώς θα εξελιχθούν, εάν θα επέλθει μέσω αυτών μία προστασία για τους εργαζόμενους.

Υπογράμμισε παράλληλα ότι τα τελευταία τρία χρόνια, ο άξονας μισθοί-διαθέσιμο εισόδημα-κατανάλωση ήταν ο πυλώνας που προσδιόρισε τις εξελίξεις και την δυναμική της ανάκαμψης της οικονομίας, αυτός και τώρα θα την καθορίσει, ή θα αποδειχθεί η αχίλλειος πτέρνα της. Καθώς δεν μπορεί να περιμένει κανείς πολλά από τις επενδύσεις, ο παράγοντας που μπορούμε περισσότερο να ελέγξουμε είναι η κατανάλωση. Άρα, πρέπει να στηριχθεί η ζήτηση και η επανεκκίνηση της οικονομίας μέσω της κατανάλωσης. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να στηριχθεί το διαθέσιμο εισόδημα, οπότε επιστρέφουμε στην κατάσταση που θα διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας. Γι` αυτό, η μέγιστη δυνατή προστασία των εισοδημάτων εργαζόμενων και νοικοκυριών συνολικά είναι η ασφαλής διέξοδος, να μην βυθιστεί η οικονομία σε νέα παρατεταμένη υφεσιακή διαδικασία.

Εξάλλου, προειδοποίησε ότι εάν επαληθευτούν οι προβλέψεις για διψήφιο ποσοστό ύφεσης φέτος και μερική μόνο ανάκαμψη το 2021, το 2022 η Ελλάδα θα βρεθεί ξανά με τεράστια ελλείμματα έχοντας υποχρέωση προς την ΕΕ να παρουσιάζει πλεονάσματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...