«Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν απώλειες ωστόσο ακόμη δεν ξέρουμε το εύρος τους» σημείωσε τονίζοντας ότι «οδηγούμαστε στην επέκταση της μερικής απασχόλησης είτε με τη μορφή της εκ περιτροπής εργασίας είτε του μειωμένου ημερήσιου ωραρίου». Σύμφωνα με τον ίδιο, η μερική αναπλήρωση των απωλειών από το κράτος θα σταματήσει κάποια στιγμή. «Για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις που θα λειτουργήσουν κανονικά περιμένουμε να δούμε μια καταστροφή που ήδη προγραμματίζεται, τις απολύσεις, δήθεν συναινετικές λύσεις των συμβάσεων εργασίας, τις βλαπτικές μεταβολές που θα παρουσιάζονται είτε ως συμφωνημένες είτε θα επιβάλλονται με διευθυντικό δικαίωμα. Πραγματικά υπάρχει μια ζοφερή προοπτική που την κάνει πιο ζοφερή το γεγονός ότι η κυβέρνηση φρόντισε και πριν ακόμη από την κρίση να καταλύσει κάποια θεσμικά αντίβαρα υπέρ της εργασίας, όπως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας» σημείωσε ο καθηγητής.

Υπενθύμισε πως η κυβέρνηση είχε επιφέρει καίριο πλήγμα στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας εισάγοντας με νόμο ένα γενικευμένο καθεστώς εξαιρέσεων και αποδομώντας τη διαιτησία. «Η μεγάλη πλειονότητα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας λήγουν στις 31 Δεκεμβρίου κάθε έτους. Μέσα στο καθεστώς γενικευμένης καραντίνας και παύσης λειτουργίας πολλών συλλογικοτήτων, εταιρειών και συνδικάτων έχουν λήξει πολλές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις. Ζητήθηκε από την κυβέρνηση να παρατείνει αυτές τις συμβάσεις για να υπάρξει ένα στοιχειώδες δίχτυ προστασίας. Αντ` αυτού η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα νομοθετήσει την παράτασή μέχρι το τέλος Ιουνίου όσων έληξαν από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο. Αυτό είναι δώρο άδωρο, γιατί η πλειονότητα των συμβάσεων έληξαν στις 31/12. Έτσι, αντί οι εργαζόμενοι να πατούν σε συλλογικές συμβάσεις θα τους "πατούν" με ατομικές συμβάσεις και διευθυντικό δικαίωμα» εξήγησε ακόμη.

Επιπλέον, χαρακτήρισε τη αποζημίωση ειδικού σκοπού, όπως και τα υπόλοιπα μέτρα, ως ανεπαρκή καθώς «αν δεν προλάβεις την φωτιά στην αρχή της, θα σε κατακάψει». Ο κ. Καζάκος υποστήριξε ακόμη ότι θα μπορούσαν να ληφθούν ακόμη και τώρα μέτρα στήριξης των εργαζομένων π.χ. κοινωνικές ρήτρες στα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων (μη απολύσεις, μη βλαπτικές μεταβολές κ.α.) «Θα μπορούσε να νομοθετηθεί ένα ειδικό δικαίωμα επιστροφής σε περίπτωση που οι επιχειρήσεις θα κάνουν στο μέλλον προσλήψεις. Θα μπορούσαν να ακυρωθούν οι απολύσεις που έγιναν όλο το ύποπτο διάστημα, πράγμα που επίσης δεν έγινε. Φοβάμαι ότι όλα αυτά θα τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι πολύ ακριβά».

«Στον Αρμαγεδώννα αυτό σημαντικό ρόλο θα παίξουν τα δικαστήρια. Η συμπεριφορά των δικαστών τα μνημονιακά χρόνια δεν ήταν αντίστοιχη των αναγκών της κοινωνίας. Θα πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος με τις δικαστικές ενώσεις για να συζητηθούν τέτοια θέματα» τόνισε ακόμη επισημαίνοντας ωστόσο την απουσία προϋποθέσεων (όπως την ύπαρξη ισχυρών συνδικάτων καθώς και τον ενεργό ρόλο της Επιθεώρησης Εργασίας) για την διεκδικήση εκ μέρους των εργαζομένων της προστασίας τους.