«Στο ΑΠΘ είμαστε στο σημείο που βρισκόμασταν όταν ξεκίνησε η πανδημία. Δεν έχει γίνει τίποτα σε επίπεδο υποδομών από το πανεπιστήμιο που θα βοηθούσε στο να περιοριστεί η εξ αποστάσεως διδασκαλία, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία των φοιτητών και των εκπαιδευτικών» δήλωσε ο επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Αλ. Κιουπκιολής.

Μιλώντας στον ρ/σ Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης και την εκπομπή «Ορθά-Κοφτά» για την πρωτοβουλία διδασκόντων του ΑΠΘ που καταγγέλλουν τις πρυτανικές αρχές για αδράνεια στο θέμα της πρόληψης για τον Covid, σημείωσε πως θα μπορούσαν όλους αυτούς τους μήνες να δημιουργηθούν περισσότερες αίθουσες, να υπάρξει η πρόσληψη επιπλέον προσωπικού και να ληφθούν μέτρα υγειονομικά, όπως η διάθεση αντισηπτικών ή η χρήση αιθουσών με φυσικό εξαερισμό κ.ά.

«Αν είχαν ληφθεί μέτρα θα είχαμε τη δυνατότητα το εξ αποστάσεως να περιοριστεί στα μεγάλα ακροατήρια» συμπλήρωσε.

Η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας αυτής, απηχεί σύμφωνα με τον κ. Κιουπκιολή, τις απόψεις πολλών καθηγητών. «Το πρόβλημα είναι ότι η πρυτανεία και τα διοικητικά όργανα του ΑΠΘ φαίνεται πως έχουν επαναπαφθεί και ικανοποιούνται από την αναπαραγωγή της τηλεκπαίδευσης, δεν το βλέπουν ως πρόβλημα». Με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όπως ανέφερε, «χάνεται ένα μέρος της άμεσης επικοινωνίας, της κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης που συμβαίνει όταν βρισκόμαστε στον δημόσιο χώρο. Στην τηλεκπαίδευση είμαστε κατακερματισμένοι και εξατομικευμένοι» σημείωσε μεταξύ άλλων.

Αντίθετα με την αδράνεια που επέδειξε στη λήψη μέτρων, η πρυτανεία διευκόλυνε την καταστολή στην περίπτωση της εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita.

«Η ειρωνεία στην περίπτωση της κατάληψης είναι ότι αυτή κινητοποιήθηκε για την αντιμετώπιση της πανδημίας σε ομάδες όπως φυλακισμένοι και μετανάστες, την ίδια στιγμή που το πανεπιστήμιο αδιαφορούσε. Ως ανταμοιβή έχουμε τη διευκόλυνση εκ μέρους της πρυτανείας για εκκένωση του χώρου» ανέφερε συσχετίζοντας την κίνηση αυτή με την εισβολή της αστυνομίας στην κατάληψη Rosa Nera στα Χανιά.

«Σε σχέση με τα Χανιά βλέπουμε ότι το ευρύτερο δημόσιο λειτουργεί τα τελευταία χρόνια, και με την τελευταία κυβέρνηση πιο πολύ, ως κρατική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Το κράτος δεν μεριμνά για το δημόσιο αλλά προωθεί την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου» με αποτέλεσμα να χάνεται η διάκριση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού.