Η προπονήτρια μπάσκετ της Εθνικής ομάδας κωφών γυναικών Αθηνά Ζέρβα ήρθε στο στούντιο του 105.5 στο Κόκκινο και την εκπομπή «Σκορ στο Κόκκινο» με την Αλέκα Ζουμή, μόλις λίγες ημέρες μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Πολωνία.

Ηταν ακόμη μια μεγάλη επιτυχία για την Ελληνίδα προπονήτρια και την ομάδα της που τα τελευταία χρόνια εντυπωσιάζει σε όλες τις διοργανώσεις. Από την Λάρισα και την Ολύμπια, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και πίσω στην Αθήνα… Η Αθηνά Ζέρβα μετράει 32 χρόνια στους πάγκους και εξακολουθεί να το χαίρεται και να μετράει επιτυχίες…Εχει προπονήσει δεκάδες ελληνικές ομάδες γυναικών, ενώ στο παρελθόν βρέθηκε να κοουτσάρει και ομάδα ανδρών με επιτυχημένα αποτελέσματα. Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας μπάσκετ κωφών γυναικών, μια μεγάλη πρόκληση όπως παραδέχεται…

«Πολύ μεγάλη ευθύνη»

«Η Εθνική ομάδα κωφών γυναικών ήρθε το 2011 από τον φίλο μου τον Διονύση Γαζή που ήταν ήδη στους άνδρες στο μπάσκετ με πολλές και σημαντικές επιτυχίες οι οποίες τότε δεν ακουγόντουσαν πάρα πολύ, τώρα μέσα στην κρίση γίναμε και πιο ταπεινοί. Είχα τις αμφιβολίες μου στην αρχή και όταν πήγα ένιωσα μεγάλη ευθύνη, εδώ ότι δείξεις το έδειξες γιατί μετά μπερδεύεις τα παιδιά, έπρεπε να δω τα πρωτόκολλα με τα βλέμματα με την χειλεανάγνωση, μεθοδολογία τελείως διαφορετική. Το κουτσάρισμα στην αρχή ήταν πιο απλό, 8 χρόνια μετά έχουμε μια ομάδα που παίζει 18 συστήματα στην επίθεση και έξι εφτά άμυνες» θα πει μεταξύ άλλων…

Τα εμπόδια και ο τίτλος…

Πως ξεκίνησε η προετοιμασία; «Ξέραμε πως η Ντίνα δεν θα ακολουθήσει γιατί έμεινε έγκυος στο τρίτο παιδί, μετά από λίγο καιρό με παίρνει άλλη αθλήτρια και μου λέει πως έσπασε το χέρι της, η οποία χειρουργήθηκε τελικά ήρθε και προσέφερε. Ξεκινάει αυτό το ταξίδι με δέκα μονάκριβες, αυτές έχουμε και τις προσέχουμε σαν τα μάτια μας… Φτάνουμε στην Πολωνία αλλά με το που φτάνουμε στο αεροδρόμιο παίρνουμε το λεωφορείο για την πόλη και το λεωφορείο μένει, με τον οδηγό να θέλει να αλλάξει τον ιμάντα. Κάτι που τελικά έγινε και από τις 8.30 φτάσαμε τελικά στο Λούμπλιν στις πέντε το πρωί. Στόχος μας είναι να πλασαριστούμε καλά, να φτάσουμε και στη δεύτερη θέση πίσω από την Αμερική. Ξεκινώντας τα δύο πρώτα παιχνίδια έκανα ένα τεράστιο λάθος με την ομάδα όταν θέλησα να τις χαλαρώσω λίγο στο ψυχολογικό κομμάτι. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι έκανα λάθος, η ομάδα δεν είναι μαθημένη για τέτοια, θέλει να είναι από την αρχή στο… κόκκινο, λίγο τις γείωσα και δεν έπρεπε».

«Μας μαγείρευαν παστίτσιο, έχουμε ζήσει πολλά μικρά... θρίλερ»

Για την μη μετάδοση του τελικού από τα κανάλια της ΕΡΤ, η Αθηνά Ζέρβα επισήμανε: «Εδώ είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα όσον αφορά το γυναικείο μπάσκετ, εδώ δεν δείχνει το μπάσκετ των γυναικών, το πρωτάθλημα που παίζεται, που υποτίθεται έχει και τρεις ξένες, σκέψου τώρα να βγει και ένα μπάσκετ γυναικών από ομοσπονδία ΑμεΑ. Νομίζω είναι πολύ προχωρημένο για να συμβεί. Ηταν όμως μεγάλη η αγάπη του κόσμου. Με την αγάπη του κόσμου προχωράει όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα που κάποιοι της μαγείρευαν παστίτσιο το 2013 όταν δεν είχαμε να φάμε στον Βόλο, κάποιοι μας φιλοξένησαν, μας έκαναν δώρο ρούχα, τα κορίτσια χρειάστηκε να βάλουν λεφτά από την τσέπη τους για να πάμε στην Ταιβάν, εμείς έχουμε ζήσει μικρά μικρά θρίλερ. Όμως δεν μας ένοιαζε, είχαμε φτιάξει ένα ωραίο όραμα να μην βλέπουμε την πλάτη των άλλων, το χρυσό δεν το ονειρεύτηκε κανείς, το σκαρφάλωμα κάναμε… ». 

«Το μπάσκετ δεν παίζεται με τα αυτιά αλλά με την ψυχή και το βλέμμα»

«Εχουμε παιδιά που είναι εκ γενετής κωφά που δεν μίλησαν ποτέ και μιλούν στην νοηματική, έχουμε παιδιά που είναι κωφά αλλά με μεγάλη φροντίδα από τους δικούς τους ανθρώπους και προσπάθεια αρθρώσανε λόγο, η έννοια ‘κωφάλαλος’ είναι παρωχημένη διότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι άλαλοι απλά δεν έμαθαν να μιλούν γιατί δεν άκουσαν και μιλάμε όλοι μας επειδή ακούμε και έχουμε και τα παιδιά τα οποία είναι βαρήκοα, σε μας υπάρχουν συγκεκριμένα ποσοστά βαρηκοΐας, καλά για την κώφωση δεν το συζητάμε, από την παγκόσμια ομοσπονδία που διαγιγνώσκονται από ακουογράμματα σε δημόσια νοσοκομεία, στέλνονται μετά στην παγκόσμια ομοσπονδία όπου βγάζει τα δελτία για τα παιδιά. Αρα λοιπόν είναι και οι κωφοί και βαρήκοοι και αυτές που μιλάνε και αυτές που δεν μιλάνε και όλες αποτελούν ένα πολύχρωμο συνολάκι που διαχειρίζεσαι όταν πρέπει να κάνεις προπόνηση. Την πρώτη φορά που έκανα προπόνηση στην ομάδα, έκανα την χειρότερη προπόνηση της ζωής μου. Όμως κατάλαβα στη συνέχεια τι πρέπει να κάνω, έκανα και εκπαίδευση στη νοηματική που είναι μια υπέροχη γλώσσα, είναι λυμένο το πρόβλημά μας με την ακοή δεν ασχολούμαστε με αυτό».

Για να έρθει ένα παιδί στην Εθνική ομάδα πρέπει να υπάρχουν τρεις συνθήκες, η μία συνθήκη είναι να ξέρει μπάσκετ που το χρειάζεται η εθνική ομάδα και όχι σε επίπεδο αρχαρίου, η δεύτερη συνθήκη είναι να έχουν την αναπηρία που απαιτείται και η Τρίτη συνθήκη και πιο σημαντική είναι να θέλει να ενταχθεί σ αυτή την ομάδα. Εχω συναντήσει περιπτώσεις που δεν θέλουν να ενταχθούν για να μην ειπωθεί το θέμα της ακοής».