Ο Τάσος Θεοδωρακόπουλος ζει στο Τιρόλο της Αυστρίας και εργάζεται ως διοργανωτής εκδηλώσεων αθλητικού, εμπορικού και διαφημιστικού χαρακτήρα, ενώ έχει ασχοληθεί με το βόλεϊ και το μπιτς βόλεϊ από διάφορα πόστα. Εχοντας, πλέον, ενεργό ρόλο ως επικεφαλής σε εθελοντική ομάδα που παρέχει βοήθεια σε όποιον/α την χρειάζεται λόγω της κρίσης, μίλησε στο Κόκκινο για τις συνθήκες που επικρατούν στη μικρή κοινότητα εν μέσω πανδημίας του κορονοϊού. Αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν οι πολίτες με τα μέτρα απομόνωσης, αλλά και το δημόσιο σύστημα υγείας. Παράλληλα, σχολίασε και τις συνέπειες που έχει η πανδημία στο χώρο του αθλητισμού.

Της Αλέκας Ζουμή

«Εγώ βρίσκομαι στο Σανκτ Γιοχαν ιν Τιρολ. Το χωριό μας έχει περίπου 11.000 κατοίκους και είναι ένα ανεπτυγμένο πλέον μέρος σε τουρισμό και υπηρεσίες κάνοντας έναν αγώνα να φτάσει και ίσως να προσπεράσει σε κάποιους τομείς το γειτονικό Kitzbuehel που είναι ένα από τα πιο σημαντικά και γνωστά τουριστικά χειμερινά θέρετρα της Αυστρίας. Το Τιρολ είναι η περιφέρεια μας με πληθυσμό περίπου 760.000 και πρωτεύουσα της το Ίνσμπρουκ με 131.000» θα μας πει αρχικά.

Αναφερόμενος στα μέτρα που έχουν ληφθεί αλλά και τους ελέγχους: «Από την 15 η Μαρτίου έχουμε απαγόρευση μετακίνησης και από την 19η ακόμα πιο αυστηρά μέτρα που δεν μπορείς να βγεις από τα όρια της κοινότητας σου. Η περιφέρεια μας έχει τα περισσότερα κρούσματα από κάθε άλλη αυστριακή περιφέρεια αφού σε 11.745 ολοκληρωμένους ελέγχους έχουμε 1.530 κρούσματα. Για τα περιστατικά στην περιοχή μας επισήμως δεν γνωρίζουμε καθώς προστατεύεται και η περιοχή από τον πανικό αλλά και οι ασθενείς. Επισήμως,  βγαίνουν νούμερα κεντρικά από την περιφέρεια για κάθε καλλικράτειο δήμο. Οι κάτοικοι στην αρχή, όπως παντού χλεύαζαν την κατάσταση,  ωστόσο από τις καμπάνιες που έγιναν, έγινε αντιληπτό ότι το σύστημα δεν θα αντέξει αυτό το κύμα που έρχεται. Μόλις τέθηκαν σε εφαρμογή οι απαγορεύσεις η περιοχή μας μπορώ να πω ότι λειτούργησε υποδειγματικά ά αφού μέχρι εκείνο το σημείο υπήρχε μόνο ένα κρούσμα και δεν υπήρχε φόβος».

Παρά την συνεχόμενη αύξηση των κρουσμάτων, όπως θα πει ο Τάσος Θεοδωρακόπουλος, οι πολίτες αισθάνονται ασφαλείς. «Είμαστε τυχεροί που ζούμε εδώ. Έχουμε ένα ισχυρό και κοινωνικό κράτος που διαρκώς επεμβαίνει όπου γινονται αντιληπτές παραβάσεις κανόνων και ισορροπιών, ωστέ να συνεχιστεί η ζωή όλων, όσο κι αν η κοινωνικότητα του φθίνει μετά τις πολιτικές περιπέτειες των τελευταίων χρόνων. Νιώθουμε ασφάλεια όχι μόνο από τα μέτρα που έχουν παρθεί και τους ελέγχους που γίνονται καθημερινά (περίπου 1000 ημερησίως στην περιφέρεια μας τα οποία θα γίνουν σύντομα περισσότερα) αλλά και από το πως έχουν διαμορφωθεί οι δομές σε περίπτωση που νοσήσουμε. Επίσης, διαρκώς ανακοινώνονται μέτρα και αγορά υλικού για την ενίσχυση των νοσοκομείων και των δομών υγείας».

Ερωτηθείς για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ οι εξελίξεις γύρω από την πανδημία,  ο Τάσος Θεοδωρακόπουλος μας μεταφέρει μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα:

«Παρακολουθώ μόνο εφημερίδες και ηλεκτρονικά ΜΜΕ καθώς η τηλεόραση γενικότερα στην Αυστρία αλλά και ειδικότερα για έμενα δεν έχει τη τεράστια δύναμη της ελληνικής. Σοβαρότητα, ψυχραιμία και πάνω απ όλα ενημέρωση πάντα με επίσημους αριθμούς από τις περιφέρειες. Δεν γίνονταν ούτε πολεμικά ρεπορτάζ ούτε έχουμε "στρατηγούς" και άλλες τέτοιες αστειότητες».

Ο Τάσος Θεοδωρακόπουλος είναι επικεφαλής μιας ομάδας εθελοντών/τριών που βοηθούν τις ευπαθείς ομάδες σε συνεργασία με την δημοτική αρχή. Περιγράφει πως ακριβώς λειτουργεί και δεν κρύβει την ικανοποίηση του από το γεγονός πως πρωτοστατούν άτομα πρώτης ή μεταγενέστερης γενιάς μεταναστών.

«Γενικά υπάρχει πολύ σοβαρή μέριμνα για όλους τους συμπολίτες μας που έχουν λίγες, ή περισσότερες ή πιο εξειδικευμένες ανάγκες από τους υπόλοιπους.  Εμείς δεν αντικαθιστούμε κάποιους, απλά δεν θέλουμε να μπει κανένας σε κίνδυνο από τις ευπαθείς ομάδες και να βγει έξω. Έτσι, αφήνουμε σε ησυχία τις αρχές με τους υπάλληλους τους, ώστε να ασχοληθούν με σημαντικότερα ζητήματα που θα εξασφαλίσουν μια γρηγορότερη αντίδραση σε πιο σημαντικά περιστατικά, είτε αυτά αφορούν την υγεία είτε τις εγκαταστάσεις του δήμου. Όταν έρχεται κάποιος σε επαφή με εμάς, -είτε απευθείας, είτε μέσω ενός καταστήματος, φαρμακείου κτλ- στέλνουμε κάποιον εθελοντή από το δίκτυο μας να προμηθεύσει αυτούς που το έχουν ανάγκη ψώνια ή φάρμακα. Ο δήμαρχος απ ευθείας επικοινώνησε μαζί μας και επιπλέον μας ενημέρωσε πως αν υπάρξει κάποια περίπτωση που κάποιοι δεν έχουν να πληρώσουν να καλύψουμε τα έξοδα εμείς και με τη σειρά του ο δήμος θα μας καλύψει αυτά τα έξοδα. Οι εθελόντριες μας είναι κυρίως γυναίκες και μέσα στις πρώτες δηλώσεις εθελοντών ένα τεράστιο ποσοστό ήταν άτομα πρώτης ή μεταγενέστερης γενιάς μετανάστες,  κάτι που προφανώς με έκανε να χαμογελάσω».

Στο κομμάτι του αθλητισμού, η αντίδραση ήταν άμεση, γεγονός που λειτούργησε θετικά σύμφωνα με τον ίδιο: «Πάγωσαν όλα πολύ πριν από τις απαγορεύσεις. Αρχικά, αναβλήθηκαν οι προσεχείς αγώνες και σχετικά γρήγορα βγήκαν ανακοινώσεις των τοπικών ομοσπονδιών που μιλούσαν για προστασία των αθλητών. Οι εθνικές ομοσπονδίες δεν άργησαν να ακυρώσουν τα πρωταθλήματα  που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ολοκληρωθούν, ενώ ακυρώνονται ιστορικές διοργανώσεις για τις οποίες είχε επενδυθεί χρόνος και πάθος. Πολλοί διοργανωτές έχουν σημαντικά προβλήματα επιβίωσης αυτή τη στιγμή και πολλές εκδηλώσεις ακυρώνονται η μία μετά την άλλη. Μέχρι το τέλος Μαιου έχουν ακυρωθεί όλων των ειδών οι διοργανώσεις όμως ευελπιστώ ότι το τουρνουά του αυστριακού πρωταθλήματος μπιτς βόλεϊ, του οποίου είμαι ‘πατέρας’ και διοργανώνω εδώ και τέσσερα χρόνια θα διεξαχθεί κανονικά τον Σεπτέμβρη.

Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που αναβλήθηκαν, κατέληξε λέγοντας: «Οι Αγώνες αναβλήθηκαν, κάτι που φαίνεται λογικό ειδικά μετά τις δηλώσεις σημαντικών Ολυμπιακών επιτροπών. Ωστόσο, δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την πόλη του Τόκιο και φυσικά τον προϋπολογισμό που θα εκτοξευθεί».