Ο Χρήστος Αλμπάνης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ποδοσφαιριστή. Πέρα από το γεγονός ότι διαπρέπει μέσα στα γήπεδα με τα χρώματα της ΑΕΚ, στέκεται αλληλέγγυος όπου χρειάζεται και έχει μια ξεκάθαρη άποψη για το τι συμβαίνει στην κοινωνία, συμμετέχοντας εθελοντικά σε κινήσεις που θέλει να μένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Λίγες ημέρες μετά την έναρξη των ομαδικών προπονήσεων των ομάδων της Σούπερ Λίγκας, μεταξύ των οποίων και η ΑΕΚ, ο ποδοσφαιριστής της «Ενωσης» μίλησε στον 105.5 στο Κόκκινο και την εκπομπή «Σκορ στο Κόκκινο» με την Αλέκα Ζουμή και αναφέρθηκε στις εβδομάδες της καραντίνας και το πόσο αυτή ενδεχομένως επηρέασε τους ποδοσφαιριστές, για την επανεκκίνηση της Σούπερ Λίγκας, τα εργασιακά δικαιώματα των ποδοσφαιριστών αλλά και τα βιβλία που πρότεινε μέσω των social media της ΑΕΚ για την παγκόσμια ημέρα βιβλίου.

«Γενικότερα πιστεύω ότι είμαστε λαός αρκετά ευαισθητοποιημένος που πονάει τον συμπολίτη του, από την πλευρά του ποδοσφαιριστή, έχει φανεί στο παρελθόν ότι μπορεί να βρεθεί κοντά στην κοινωνία με δράσεις αλληλεγγύης», θα πει αρχικά και θα συνεχίσει:

«Ο προβληματισμός μας ήταν αν θα ήμασταν υπεύθυνοι απέναντι στο πρωτόκολλο. Τελικά, τηρείται πολύ πιστά από όλες τις ομάδες οπότε ο πρωταρχικός φόβος των ποδοσφαιριστών έχει φύγει. Τώρα επειδή ήταν μεγάλη η αποχή προσπαθούμε να προφυλάξουμε την σωματική μας ακεραιότητα. Οταν μένεις τόσο πίσω έχεις έναν προβληματισμό πως θα ανταποκριθεί το σώμα σου. Ο χρόνος που ζητήσαμε ήταν πάνω – κάτω αυτός που μας δόθηκε τρεις με τέσσερις εβδομάδες, είναι συνδυασμός πραγμάτων η επιστροφή. Τώρα δεν ξέρω πως θα είναι ο ρυθμός και οι αποδόσεις μας μέσα στο γήπεδο. Τα πρωτόκολλα που θα ακολουθηθούν θα είναι πριν από την έναρξη των αγώνων αποκλείοντας έτσι το ενδεχόμενο να υπάρχουν πιθανά κρούσματα.

Για τα εργασιακά των ποδοσφαιριστών και το εάν η κρίση τους καθιστά περισσότερο ευάλωτους: «Και οι δύο πλευρές έχουν υποστεί πιθανότατα κάποια ζημιά αλλά δεν πρέπει να την απορροφάει πάντα όλη ο ποδοσφαιριστής. Δεν είναι η βιτρίνα που έχει δημιουργηθεί στη συνείδηση του κόσμου ότι ο ποδοσφαιριστής αμείβεται αδρά και παίρνει τα μεγάλα συμβόλαια διότι η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών αγωνίζεται για βιοποριστικούς καθαρά λόγους.  Βγάζουν απλά τα προς το ζην ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ποδοσφαιριστών και αυτό που έγινε με την απόφαση της ΕΠΟ να αφαιρέσει το δικαίωμα προσφυγής μέχρι τέλος Ιουνίου, αφαιρώντας από τον ποδοσφαιριστή τη δυνατότητα να διεκδικήσει τα εργασιακά του δικαιώματα είναι λιγάκι ακραίο. Ο ποδοσφαιριστής καταλαβαίνει ότι όλοι περνούν δύσκολα αυτή την περίοδο αλλά πολλοί δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές που τους οφείλονται χρήματα από προηγούμενους μήνες της πανδημίας».

Για το γεγονός ότι οι αγώνες θα διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών: «Είμαστε και λίγο συνηθισμένοι σ αυτό το φαινόμενο γιατί είμαστε λίγο έντονοι στο πως εκφράζουμε τα συναισθήματά μας σαν οπαδοί, από κει και πέρα είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο προκειμένου να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας αλλά να προφυλαχτεί και όλη η κοινωνία οπότε νομίζω πως πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό. Σίγουρα είναι έξτρα κίνητρο και δίνει ώθηση το να παίζεις στην έδρα σου με οπαδούς και σε βοηθάει αλλά οφείλουμε να ανταποκριθούμε στις συνθήκες που βρισκόμαστε.

Για τα τρία βιβλία που πρότεινε την ημέρα του βιβλίου («Ακου Ανθρωπάκο», «1984», «Ένα παιδί μετράει τα άστρα»): «Το «1984» του Τζορτζ Οργουελ είναι επίκαιρο και πάντα διαχρονικό, ένα βιβλίο που θα μπορούσαν να διαβάσουν όλοι, το «Ακου Ανθρωπάκο» του Βίλχεμ Ράιχ είναι μία αφύπνιση της αυτοπεποίθησης του καθενός έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί και να επιδιώξει να κυνηγήσει τα όνειρά του πιο εντατικά και του Λουντέμη το ‘Ένα παιδί μετράει τα άστρα» είναι ένα βιβλίο που εντυπωσιάζει ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο ήρωας του βιβλίου τα πράγματα, ο τρόπος που μεγάλωσε και πήρε τη ζωή στα χέρια του και προσπάθησε να επιβιώσει».