Ο μέχρι πρότινος προπονητής της ομάδας μπάσκετ του Ρεθύμνου, Βαγγέλης Ζιάγκος μίλησε στο Κόκκινο και την εκπομπή «Σκορ στο Κόκκινο» με την Αλέκα Ζουμή και αναφέρθηκε στις τελευταίες εξελίξεις στην ομάδα μετά την αποχώρηση του μεγαλομετόχου Κωστή Ζομπανάκη. Παράλληλα, σχολίασε τα όσα συμβαίνουν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και τις αντιδράσεις από κορυφαίους μπασκετμπολίστες αλλά και προπονητές του ΝΒΑ.

Για το Ρέθυμνο και την απόφαση του μεγαλομετόχου Κωστή Ζομπανάκη:

 «Ο Κωστής Ζομπανάκης συνδυάζει δύο αντιφάσεις, ενώ είναι απόλυτα ρομαντικός και οραματιστής όσον αφορά την εξέλιξη του μπάσκετ στην Ελλάδα, ταυτόχρονα είναι τεχνοκράτης και ρεαλιστής. Κατά καιρούς είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για διάφορες παθογένειες της Λίγκας, είχε θέσει τον εαυτό του στη διάθεση των οργάνων της λίγκας και όποιων φορέων ώστε κάποια στιγμή να ληφθούν υπόψη για το καλό του αθλήματος σε μια χώρα που το μπάσκετ είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, είχε εκφράσει επίσης την δυσαρέσκειά του για το μεγάλο του όραμα που ήταν η ανακαίνιση και ο εκσυγχρονισμός του «Μελίνα Μερκούρη» στο Ρέθυμνο για το οποίο είχε και ο ίδιος επενδύσει είχε κολλήσει στην ελληνική γραφειοκρατία και σε διάφορα άλλα θέματα. Ηρθε και η κρίση του κορονοιού, είναι ένας άνθρωπος που έχει δείξει εμπράκτως ότι θέλει να πληρώνει τα πάντα και τους πάντες, ο συνδυασμός όλων αυτών τον οδήγησε ώστε να πάρει αυτή την απόφαση. Ηταν μια έκπληξη για μας, γνωρίζαμε ότι κάτι έχει ραγίσει για τη λίγκα, όχι για την ομάδα και το Ρέθυμνο αλλά δεν το περιμέναμε».

 Για το μέλλον του Ρεθύμνου:

«Κοινή πρακτική τέτοια εποχή όποιος δεν έχει συμβόλαιο και για τη επόμενη χρονιά βγαίνει στην αγορά, για μας έγινε λίγο πιο νωρίς και πιο βίαια λόγω πανδημίας. Για την ομάδα και την επόμενη μέρα, ο κόσμος που αγαπάει την ομάδα που κινείται μέσα και γύρω από αυτή, πίσω μένουν οι άνθρωποι του ερασιτέχνη που θα τρέξουν τη ομάδα και ήδη κάνουν τον σχεδιασμό τους χωρίς ωστόσο να μπορώ να σας πω με σιγουριά πως ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε από ότι φαίνεται η ομάδα θα αγωνιστεί σε τοπικό πρωτάθλημα. Είναι θλιβερό με την έννοια ότι εμείς από τη δική μας πλευρά δίναμε τον δικό μας αγώνα, σαφώς ο ιδιοκτήτης από τη δική του πλευρά έδινε τον δικό του, έκρινε ότι αυτό θα τον έκανε να νιώθει καλύτερα και κανείς δεν κρίνει από μας την δική του επιλογή, από την άλλη για μας ήταν διπλά θλιβερό… Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, το Ρέθυμνο χαρακτηρίζεται από ένα κλίμα οικογενειακό και ειδικά φέτος λίγο οι συγκυρίες, οι επιλογές, η χημεία ήταν μία από τις καλύτερες χρονιές του Ρεθύμνου. Και αυτή η βίαιη διακοπή μας σημάδεψε, άφησε πίσω του μια συναισθηματική πληγή που καλούμαστε να διαχειριστούμε, ο καθένας με τον τρόπο του.

 Για τις αντιδράσεις των ανθρώπων του μπάσκετ μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και την εξέγερση που είναι σε εξέλιξη σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ:

 «Μια πολύ σοβαρή συζήτηση για ένα τόσο σημαντικό γεγονός το οποίο δεν έχει πάρει τις διαστάσεις που θα έπρεπε. Να εξηγήσω το γιατί: Για αυτό καθ’ αυτό το γεγονός τι να πούμε, ντρέπομαι για τον εαυτό μου, ντρέπομαι για την γενιά μου που εν έτη 2020 συζητάμε για μια δολοφονία με άκρως ρατσιστικό χαρακτήρα.

Τα συναισθήματά μου για τις αντιδράσεις είναι ανάμεικτα όσον αφορά στο αθλητικό κίνημα. Εξαρτάται πως θα δούμε το ποτήρι, προσωπικά θέλω να το βλέπω μισογεμάτο. Υπάρχουν σποραδικές, αποσπασματικές αντιδράσεις μεμονωμένων περιπτώσεων ανθρώπων και ομάδων, μέχρι εκεί, κάτι είναι και αυτό από το τίποτα. Από την άλλη, εμένα με θλίβει το γεγονός ότι ακόμη, τουλάχιστον στη δική μου χώρα, οι αντιδράσεις είναι χλιαρές και όχι συντονισμένες, θα περίμενα κάτι πολύ πιο σπουδαίο, θα περίμενα κάτι που να κάνει θόρυβο, αυτό δεν το έχουμε δει ακόμη, θα μου πείτε και τι κάνεις εσύ, εγώ κάνω ότι μπορώ στην περιορισμένη μικρή κοινωνία της οικογένειάς μου να εξηγήσω στα παιδιά μου τι συνέβη και γιατί δεν πρέπει να ξανασυμβεί ποτέ. Αλλά οι αντιδράσεις του αθλητικού κινήματος στη χώρα μου προσωπικά εμένα δεν με έχουν αφήσει καθόλου ικανοποιημένο θα ήθελα κάτι πολύ πιο θορυβώδες.

Εντυπωσιάστηκα από την πρωτοβουλία του αντίστοιχου συνδέσμου προπονητών του ΝΒΑ όπου οι τύποι δημιούργησαν μία επιτροπή με ονόματα της πρώτης γραμμής προπονητών του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο, για να ενημερώσουν και να αφυπνίσουν τον κόσμο για τις διακρίσεις, τις κοινωνικές ανισότητες, τον ρατσισμό, την αστυνομική βία κλπ. Ο ένας είναι ο Πόποβιτς, ο άλλος ο Κερ, ο τρίτος ο Βαν Γκάντι, σαν να λέμε στην Ευρώπη ότι ο Ομπράντοβιτς, Ιτούδης και ο Λάσο και ο Μεσίνα συντονισμένοι από ένα κεντρικό όργανο φτιάχνουν μια επιτροπή για να ενημερώσουν και να αφυπνίσουν τον κόσμο, αυτό θα ήθελα να δω, τουλάχιστον αυτό. Αν όχι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ας το δούμε στη χώρα μας.

Εχουμε δει στις τηλεοράσεις μας καμπάνιες για τον καρκίνο από αθλητές, έχουμε δει με δημοφιλείς προσωπικότητες για τον κορονοιοίο, μήπως πρέπει να δούμε και αντίστοιχες δράσεις και για ζητήματα σαν κι αυτό που ας μη γελιόμαστε αυτό που συμβαίνει τώρα στις ΗΠΑ μας παραπέμπει στον Απρίλη του 1968, μετά τη δολοφονία του πάστορα Λούθερ Κινγκ που πάλι είχαμε σε 100-150 πόλεις των ΗΠΑ μαζικές διαδηλώσεις, η ηρεμία αποκαταστάθηκε πάλι με την παρέμβαση της εθνοφρουράς, κάτι τέτοιο πάει να γίνει τώρα, ο Φλόιντ μπορεί να γίνει ο άνθρωπος που θυσιάστηκε για να αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για την παρουσία ενός από τους πιο επικίνδυνους ηγέτες τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μικρό αυτό που έγινε, ίσως το έχουμε υποβαθμίσει και θα έπρεπε να το αναδείξουμε λίγο περισσότερο. Ο αθλητισμός είναι κομμάτι της κοινωνίας, αν περιοριστούμε στο σκάουτινγκ του αντιπάλου για να κερδίσουμε την επόμενη εβδομάδα ή τι ποσοστό χρημάτων θα πάρουμε λόγω κορονοιού και πόσο μακριά έμειναν τα μούσια του Ζέλικο στην καραντίνα, θα ‘χουμε πρόβλημα, οι επόμενες γενιές θα έχουν πρόβλημα, κάτι περιμένουμε από μας, κάτι πρέπει να αφήσουμε γιατί συναναστρεφόμαστε με νέους ανθρώπους».