Είναι προφανές πως οι πρακτικές που οδηγούν στην κλιματική κρίση έχουν σχέση με τις πρακτικές απώλειας της βιοποικιλότητας και είναι δεδομένο ότι η μείωση της, η εγγύτητα του ανθρώπου, η ανεξέλεγκτη αλλαγή των χρήσεων γης, το εμπόριο άγριων ειδών, όλα συνιστούν ένα σκηνικό που οι ζωονόσοι μεταπηδούν από πληθυσμούς άγριων ζωών μέσω της τροφικής αλυσίδας σε ανθρώπους τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Πέτρος Κόκκαλης, μιλώντας στο κανάλι της Βουλής για τη στρατηγική της βιοποικιλότητας με ορίζοντα το 2030.

Ο κ. Κόκκαλης χαρακτήρισε τη στρατηγική ως μια μεγάλη αλλαγή, σύμφωνα με την οποία το 30% του εδάφους και της θάλασσας θα πρέπει να προστατεύεται πιο αποτελεσματικά και ενιαία σε όλη την Ευρώπη.

Παράλληλα, σημείωσε πως και το Ταμείο Ανάκαμψης έχει στην καρδιά του την ευρωπαϊκή πράσινη συμφωνία, ενώ έχει δημιουργηθεί ένα πρόπλασμα κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής υγείας και προφανώς αναπτύσσονται εργαλεία πολιτικής προστασίας.

Στην πρόταση της Ε.Ε. για την στρατηγική για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030 επισημαίνεται πως «η πρόσφατη πανδημία COVID-19 καθιστά ακόμα πιο επείγουσα την ανάγκη προστασίας και αποκατάστασης της φύσης. Η πανδημία αυξάνει την ευαισθητοποίηση όσον αφορά τη σχέση μεταξύ της υγείας των ανθρώπων και της υγείας των οικοσυστημάτων. Καταδεικνύει την ανάγκη για βιώσιμες αλυσίδες εφοδιασμού και πρότυπα κατανάλωσης που δεν υπερβαίνουν τα όρια του πλανήτη. Αυτό αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι ο κίνδυνος εμφάνισης και εξάπλωσης λοιμωδών νόσων αυξάνεται καθώς η φύση καταστρέφεται. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσθέτει πως «η προστασία και η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας και η εύρυθμη λειτουργία των οικοσυστημάτων είναι, επομένως, καίριας σημασίας για την ενίσχυση της ανθεκτικότητάς μας και την πρόληψη της εμφάνισης και της εξάπλωσης μελλοντικών νόσων.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η απώλεια της βιοποικιλότητας και η κατάρρευση των οικοσυστημάτων συγκαταλέγονται στις μεγαλύτερες απειλές που θα αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα την επόμενη δεκαετία . Απειλούν επίσης τα θεμέλια της οικονομίας μας, καθώς το κόστος της αδράνειας είναι υψηλό και αναμένεται να αυξηθεί . Από το 1997 έως το 2011, χάνονταν παγκοσμίως περίπου 3,5-18,5 τρισ. EUR ετησίως σε οικοσυστημικές υπηρεσίες λόγω της μεταβολής της εδαφοκάλυψης, ενώ εκτιμάται ότι ετησίως χάνονται 5,5-10,5 τρισ. EUR λόγω της υποβάθμισης του εδάφους. Ειδικότερα, η απώλεια της βιοποικιλότητας έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της απόδοσης των καλλιεργειών και των αλιευμάτων, την αύξηση των οικονομικών απωλειών από τις πλημμύρες και άλλες καταστροφές, καθώς και την απώλεια δυνητικών νέων πηγών φαρμάκων.