Δόθηκε μία μεγάλη μάχη από την πολιτική αγωγή στη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, με εισαγγελέα ανύπαρκτη, εύχομαι να μην προστεθεί άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της ατιμωρησίας της εγκληματικής φασιστικής βίας που διαρκεί τουλάχιστον από την δεκαετία του 1930, αλλά ακόμη και η καταδίκη δεν θα εξαλείψει την ακροδεξιά που πάντα βρίσκει στέγη «φιλοξενίας», είτε λέγεται Ελληνική Λύση είτε τα καινούργια κόμματα αυτών που έφυγαν από την Χρυσή Αυγή είτε μέσα στη ΝΔ, χρειάζονται λαϊκοί αγώνες, τόνισε ο δικηγόρος της πολιτικής αγωγής Κώστας Παπαδάκης μιλώντας Στο Κόκκινο και τον Νίκο Ξυδάκη.

Την Παρασκευή αναμένεται να ολοκληρωθούν οι τοποθετήσεις της υπεράσπισης στην δίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και η πρόεδρος του δικαστηρίου να ανακοινώσει την ημερομηνία που θα αναγγείλει την απόφασή της, είπε ο κ. Παπαδάκης. Θα απαιτηθούν πάρα πολλές συνεδριάσεις για την επεξεργασία του σκεπτικού και της απόφασης, όπως εκτίμησε, για την επαλήθευση των πρακτικών 450 συνεδριάσεων, των παρεμπιπτουσών αποφάσεων επί 5,5 χρόνια, τελικά για την λήψη οριστικής απόφασης για την αθωότητα ή ενοχή του κάθε κατηγορουμένου για τις κατηγορίες που τον βαρύνουν. Η δικονομία, διευκρίνισε, προβλέπει ως ανώτατο όριο διακοπής δίκης τις 30 εργάσιμες, κάτι που τηρήθηκε και για την εισαγγελική αγόρευση, κατά συνέπεια η εκτίμηση είναι ότι θα έχουμε την αρχική ημερομηνία εξαγγελίας για την ανακοίνωση της απόφασης ως τα μέσα Οκτωβρίου. Και αν τυχόν ως τότε δεν έχει ολοκληρώσει την διάσκεψή του το δικαστήριο, θα δοθεί τότε νέα ημερομηνία.

Με 5,5 χρόνια διάρκεια, είναι με βεβαιότητα η μακρότερη δίκη στα νεότερα δικαστικά χρονικά, είπε ο κ. Παπαδάκης, κάτι που οφείλεται σε σειρά παραγόντων. Ο μεγάλος όγκος των δικογραφιών, που η πολιτική αγωγή επιδίωξε να συνεκδικαστούν, αντίθετα με όσα απαιτούσε η Χρυσή Αυγή και ζητούσαν οι συνήγοροί της. Αν είχε γίνει το αντίθετο, θα υπήρχε αδυναμία διάρθρωσης συνεκτικών κριτηρίων όσον αφορά τα συνδετικά στοιχεία όλων αυτών των δήθεν «μεμονωμένων στοιχείων» και «ασύνδετων περιστατικών». Για να εκτιμηθεί αν εκπορεύονται από πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης, έπρεπε να συνεξεταστεί ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός υποθέσεων. Έτσι διαμορφώθηκε ο μεγάλος όγκος της δικογραφίας, ο μεγάλος αριθμός μαρτύρων, η πληθώρα εγγράφων, ψηφιακών δεδομένων, αποδεικτικών στοιχείων.

Μπορούσαν να αποφευχθούν η λειτουργία του δικαστηρίου στον Κορυδαλλό με την αδυναμία πολύ συχνών συνεδριάσεων, η καθυστερημένη (μόλις τον Νοέμβριο του 2018) απαλλαγή των δικαστών από τα άλλα τους καθήκοντα για να πραγματοποιούν καθημερινά συνεδριάσεις. Αυτές οι 450 συνεδριάσεις δεν θα απαιτούσαν τότε 5,5 χρόνια, θα μπορούσαν να έχουν λήξει σε τρία, όπως υπογράμμισε ο ίδιος.

Νομικά, με αυτή την πληθώρα αποδεικτικού υλικού, μόνο κάποιος που εθελοτυφλεί δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό αποτελεί εγκληματική οργάνωση, είπε ο κ. Παπαδάκης, γιατί έχουμε:

• το κίνητρο
• τα πρόσωπα
• τους διευθυντές
• τους μηχανισμούς
• την στρατικοποίηση
• την εκπαίδευση
• την στοχοποίηση συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού
• τα πρόσωπα που έδρασαν
• τα στοιχεία που δείχνουν κάτω από ποιες συνθήκες και περιστάσεις έδρασαν

Πολιτικά, υπάρχει το αναμενόμενο αλλά και δυστυχές συμπέρασμα ότι όλα αυτά έγιναν με την ανοχή του κρατικού μηχανισμού τότε, της Αστυνομίας και δυστυχώς και της δικαστικής εξουσίας, γεγονός που τους αποθράσσυνε ακόμη περισσότερο, τόνισε ο κ. Παπαδάκης. Εύχομαι να μην προστεθεί άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της ατιμωρησίας που διαρκεί τουλάχιστον από την δεκαετία του 1930 για την εγκληματική φασιστική βία στην Ελλάδα. Αν η δίκη γινόταν υπό συνθήκες μεγαλύτερης δημοσιοποίησης, ο κόσμος θα μάθαινε πολύ πιο σύντομα τι είναι η Χρυσή Αυγή, πολύ συντομότερα θα την είχε αποδοκιμάσει πολιτικά, πολύ συντομότερα θα είχε απαιτήσει επιτάχυνση της δίκης, θα είχε αποκλείσει κάθε δίοδο αθωωτική όπως η εισαγγελική πρόταση.

Ο κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε αναλυτικά στο πραγματικό και επαγγελματικό κόστος της εντελώς ανιδιοτελούς συμμετοχής των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής στη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που έκανε άνιση την μάχη, τόνισε, από το δικαστήριο δεν είχαμε την ανοχή και προστασία που είχαν οι συνήγοροι υπεράσπισης. Δεχθήκαμε προκλήσεις, καθημερινά, δεν προστατευτήκαμε. Παίρναμε το λόγο για να αντιδράσουμε και δεχόμασταν εμείς την καταστολή και τις παρατηρήσεις. Ζητούσαμε να καταθέσουμε αποδεικτικά στοιχεία και πολλά το δικαστήριο δεν δέχθηκε να τα πάρει και αρνήθηκε να ληφθούν υπόψιν και η εισαγγελέας... Δεν υπήρξε επίσης δημοσιότητα σε αυτή τη δίκη, για θεσμικούς και πολιτικούς λόγους. Τα μεγάλα ΜΜΕ έρχονταν μόνο όταν έπεφτε ξύλο, μόνο τα ΜΜΕ της Αριστεράς την κάλυπταν.

Πολλές φορές είπα ότι η εισαγγελέας ήταν ανύπαρκτη, τόνισε ο κ. Παπαδάκης, δεν εισέφερε ένα αποδεικτικό στοιχείο, δεν οργάνωσε ένα ψηφιακό υλικό. Εμείς τα κάναμε -είμαι ο τελευταίος σε συμβολή, τα έκαναν οι άλλοι συνάδελφοί μου της πολιτικής αγωγής. Αλλά δεν τα έκανε η εισαγγελία. Ακόμη και συνήγοροι υπεράσπισης έχουν πει ότι εάν δεν υπήρχε πολιτική αγωγή, δεν θα υπήρχε δίκη, υπογράμμισε.

Ήταν μία μεγάλη μάχη. Μακάρι να στεφτεί με επιτυχία, να νιώσουμε ότι προσφέραμε κάτι στην Ιστορία του κοινωνικού γίγνεσθαι, απέναντι στον φασισμό και τον ναζισμό. Αλλά ας μην τα περιμένουμε όλα από το δικαστήριο, δεν έχει καμία δουλειά να απαγορεύει ιδεολογίες. Αυτή είναι δουλειά του λαού. Δεν θα εκλείψει η ακροδεξιά πολιτική με την καταδίκη των ναζιστών, δεν εξέλιπε ποτέ, πάντα βρίσκει στέγη «φιλοξενίας», είτε λέγεται Ελληνική Λύση είτε τα καινούργια κόμματα αυτών που έφυγαν από την Χρυσή Αυγή είτε μέσα στη ΝΔ. Μία καταδικαστική απόφαση είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή να εξαλείψει την ακροδεξιά πολιτική και την φασιστική απειλή. Αυτό απαιτεί λαϊκούς αγώνες, κατέληξε ο κ. Παπαδάκης.